درد سیاتیک میتواند ساده‌ترین فعالیت‌های روزمره را برای فرد دشوار کند و معمولا یکی از اولین اقدامات برای تسکین آن، مصرف قرص است. بهترین قرص درمان سیاتیک شامل قرص‌های مسکن مانند نوافن، ایبوبروفن و ناپروکسن و همچنین قرص‌های شل‌کننده عضلات مانند متوکاربامول و تیزانیدین می‌شود. این داروها کمک می‌کنند تا با تسکین موقت درد سیاتیک و کاهش گرفتگی‌های عضلانی، فرد بتواند به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهد.
البته باید توجه داشت که بی‌توجهی به درمان سیاتیک و صرفا ساکت کردن درد آن با استفاده از دارو، در میان‌مدت و بلندمدت میتواند فرد را هم با عوارض دارویی و هم با عوارض عدم درمان سیاتیک روبهرو کند. به‌همین دلیل بهتر است فرد پس از تسکین اولیه درد، برای درمان قطعی سیاتیک خود اقدام کند.
بهترین قرص‌ها برای درمان سیاتیک
سیاتیک اغلب با درد شدید و گرفتگی عضلات همراه است و پزشکان برای کاهش این علائم از دو نوع دارو استفاده می‌کنند. یکی داروهای مسکن که برای تسکین فوری درد به کار می‌روند و دیگری، شل‌کننده‌های عضلانی که به کاهش اسپاسم‌ها و تنش‌های عضلانی به‌عنوان یکی از عوامل ایجاد درد در رگ سیاتیک کمک می‌کنند. پزشک معمولا بر اساس شدت درد و نوع علائم فرد این داروها را انتخاب و تجویز می‌کند.
در این مقاله بهترین قرص درمان سیاتیک و بهترین دارو برای گرفتگی رگ سیاتیک را همراه با عوارض و موارد منع مصرف آنها معرفی کرده‌ایم تا بتوانید گزینه‌ای مناسب برای تسکین درد سیاتیک خود را انتخاب کنید. این داروها می‌توانند به تسکین درد سیاتیک کمک کنند، اما اگر درد شما با علائم دیگری مانند گزگز، بیحسی یا ضعف عضلانی همراه است، باید به پزشک مراجعه کنید تا ارزیابی دقیق‌تری انجام شود.
بهترین مسکن‌ها برای درد سیاتیک پا و کمر
اکثر مسکن‌ها از طریق کاهش التهاب، به تسکین درد کمک می‌کنند و داروهایی که در ادامه معرفی می‌شوند نیز معمولا برای کاهش التهاب و دردهای خفیف تا شدید از جمله درد سیاتیک، دردهای عضلانی، و آرتروز تجویز می‌شوند. مصرف این داروها معمولاً به صورت خوراکی است و پزشک دوز و دوره مصرف آنها را براساس شدت درد و وضعیت سلامتی فرد توسط پزشک تعیین می‌کند. در اغلب اوقات مصرف این داروها به نسخه نیازی ندارد، با این‌حال بهتر است اگر بیماری خاصی دارید، درحال مصرف داروهای دیگری هستید، یا در دوران بارداری یا شیردهی قرار دارید حتما پیش از مصرف، با یک متخصص مشورت کنید.
نکات مهم پیش از مصرف: داروهایی که در ادامه معرفی می‌شوند بهتر است همراه با غذا مصرف شوند تا خطر مشکلات گوارشی پس از مصرف کاهش پیدا کند. همچنین از جمله عوارض جانبی مشترک میان آنها می‌توان به مشکل در هضم، سردرد، سرگیجه، و در برخی موارد نادر خطر خونریزی معده اشاره کرد. این عوارض اغلب زمانی بروز می‌کنند که داروها به مدت طولانی، با دوزهای بالا یا در افرادی با سابقه بیماری‌های خاص مانند مشکلات گوارشی و کبدی، مشکلات قلبی-عروقی، زخم معده یا دارای حساسیت به داروهای غیراستروئیدی مصرف شوند.
| تسکین‌دهنده درد | میزان اثرگذاری |
|---|---|
| نوافن | بالا |
| ایبوپروفن | بالا |
| استامینوفن | متوسط |
| ناپروکسن | متوسط |
| دیکلوفناک | متوسط |
| سلکوکسیب | متوسط |
نوافن
نوافن یک داروی ترکیبی شامل سه ماده فعال ایبوپروفن، استامینوفن و کافئین است که آن را به داروی موثر و کم‌عوارضی برای تسکین دردهای مختلف از جمله درد سیاتیک کرده است. ایبوپروفن با مهار تولید پروستاگلاندین‌ها، که مواد شیمیایی مسئول ایجاد درد و التهاب هستند، به کاهش درد و التهاب کمک می‌کند. استامینوفن هم به عنوان یک مسکن و تب‌بر عمل می‌کند، در حالی که کافئین با تقویت اثرات مسکن‌ها و افزایش انرژی، کمک می‌کند تا فرد با خستگی ناشی از تجربه درد و التهاب خود مقابله کند. اثر نوافن معمولاً ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف شروع می‌شود و میتواند تا ۴ تا ۶ ساعت ادامه یابد. نوافن به طور کلی برای استفاده کوتاه‌مدت و با دوزهای پایین مناسب است.
ایبوپروفن
ایبوپروفن با مهار تولید پروستاگلاندین‌ها (ترکیبات شیمیایی مسبب التهاب و درد در بدن) عمل می‌کند و در کاهش علائم سیاتیک بسیار موثر است. تاثیر ایبوپروفن معمولاً حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف ظاهر می‌شود و میتواند ۴ تا ۶ ساعت دوام داشته باشد. دوز مصرفی ایبوپروفن بسته به شدت درد و وضعیت بیمار متفاوت است.
استامینوفن
استامینوفن که یکی از شناخته‌شده‌ترین داروهای مسکن به‌شمار می‌آید هم میتواند برای کاهش درد و التهاب درد سیاتیک تا حدی موثر باشد. استامینوفن به دلیل اثرات جانبی کمتری که بر روی معده و روده نسبت به سایر داروهای غیراستروئیدی دارد، معمولاً به عنوان گزینه‌ای ایمن‌تر برای مصرف در نظر گرفته می‌شود. استامینوفن معمولاً در عرض ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از مصرف شروع به اثرگذاری می‌کند و اثرات آن بین ۴ تا ۶ ساعت ادامه می‌یابد. مصرف این دارو را می‌توان همراه با غذا یا بدون آن انجام داد، ولی از مصرف بیش از حد آن باید خودداری شود، زیرا میتواند باعث آسیب به کبد شود. عوارض نادر شامل واکنش‌های آلرژیک مانند التهابات پوستی و کهیر است.
ناپروکسن
ناپروکسن از جمله قرص‌هایی است که به‌طور گسترده برای کاهش درد و التهاب ناشی از سیاتیک، آرتروز، دردهای عضلانی، سردرد، و دردهای قاعدگی استفاده می‌شود. این دارو به کاهش تورم و خشکی مفاصل هم کمک می‌کند و برای تسکین دردهای طولانی‌مدت، مانند درد سیاتیک، بسیار موثر است. ناپروکسن ماندگاری اثر بیشتری نسبت به سایر داروهای غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن دارد. اثرات ناپروکسن معمولاً ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از مصرف شروع می‌شود و میتواند تا ۸ تا ۱۲ ساعت ادامه داشته باشد، که آن را برای کنترل دردهای مداوم گزینه مناسبی می‌کند. ناپروکسن را باید همراه با غذا مصرف کرد تا خطر مشکلات گوارشی کاهش یابد.
دیکلوفناک
دیکلوفناک به طور معمول برای کاهش دردهای ناشی از التهاب‌های مفصلی، دردهای عضلانی، و دردهای مرتبط با جراحی‌ها یا آسیب‌های ورزشی تجویز می‌شود. دیکلوفناک این است که این دارو نه تنها به عنوان یک مسکن عمل می‌کند، بلکه به طور خاص در کاهش التهاب نیز بسیار مؤثر است. این دارو اغلب برای درمان دردهای ناشی از التهاب‌های شدید، مانند آرتریت و سیاتیک استفاده می‌شود. اثرات دیکلوفناک معمولاً ۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت پس از مصرف شروع می‌شود و میتواند تا ۸ ساعت ادامه یابد. این دارو به سرعت عمل می‌کند و برای کنترل دردهای حاد مفید است. مصرف این دارو باید همراه با غذا یا شیر انجام شود تا خطر تحریک معده کاهش یابد.
سلکوکسیب
سلکوکسیب معمولا برای کاهش درد و التهاب در افراد مبتلا به آرتروز، روماتوئید، و دیگر بیماری‌های التهابی تجویز می‌شود. سلکوکسیب به طور خاص التهاب و درد سیاتیک را کاهش می‌دهد و در عین حال خطرات گوارشی کمتری نسبت به سایر داروهای غیراستروئیدی دارد. سلکوکسیب معمولاً ۱ تا ۲ ساعت پس از مصرف شروع به اثرگذاری می‌کند و اثرات آن ممکن است تا ۱۲ ساعت ادامه یابد. این دارو را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد، اما مصرف همراه با غذا ممکن است به کاهش خطر عوارض گوارشی کمک کند.
بهترین قرص‌ها برای گرفتگی رگ سیاتیک پا و کمر
زمانی که درد سیاتیک با گرفتگی‌های عضلانی همراه است، داروهای شل‌کننده عضلات اثربخشی بیشتری دارند. این داروها به کاهش گرفتگی‌های عضلانی کمک می‌کنند و معمولاً به عنوان مکملی در کنار مسکن‌ها تجویز می‌شوند تا هم درد و التهاب کاهش یابد و هم عضلات آرام شوند. البته مصرف ترکیبی از این داروها حتما باید توسط پزشک تجویز شود چراکه ممکن است فرد را با خطر تداخل یا عوارض دارویی روبهرو کند.
شل‌کننده‌های عضلانی می‌توانند عوارض جانبی به همراه داشته باشند و باعث خواب‌آلودگی، سرگیجه، و ضعف عضلانی شوند. مصرف داروهای شل‌کننده به‌دلیل نحوهٔ عملکردشان ممکن است کاهش هوشیاری و اختلال در تمرکز و واکنش را به دنبال داشته باشند. بنابراین پیش از رانندگی یا کار با ماشین‌آلات سنگین، از مصرف این داروها بپرهیزید. همچنین مصرف همزمان این داروها با الکل یا سایر داروهای آرام‌بخش ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد و توصیه نمی‌شود.
| شل‌کننده عضلات | میزان اثرگذاری |
|---|---|
| تیزانیدین | متوسط |
| متوکاربامول | کم |
| باکلوفن | کم |
تیزانیدین
تیزانیدین یک شل‌کننده موثر عضلات است که برای درمان اسپاسم‌های عضلانی ناشی از مشکلاتی مانند سیاتیک، آسیب‌های نخاعی، و بیماری‌هایی نظیر ام‌اس به کار می‌رود. این دارو با کاهش فعالیت نورون‌های اعصاب نخاعی به کاهش اسپاسم و تسکین درد کمک می‌کند. اثرات تیزانیدین به طور معمول ۱ تا ۲ ساعت پس از مصرف شروع می‌شود و به مدت ۶ ساعت باقی می‌ماند. این دارو اغلب برای درمان کوتاه‌مدت تجویز می‌شود و نباید برای مدت طولانی یا با دوز بالا استفاده شود، چراکه ممکن است باعث عوارض جانبی مانند سرگیجه و ضعف عضلانی شود.
متوکاربامول
متوکاربامول هم یکی از شناخته‌شده‌ترین قرص‌ها برای تسکین گرفتگی‌های عضلانی ناشی از مشکلاتی مانند سیاتیک و آسیب‌های عضلانی به‌شمار می‌آید. این دارو با کاهش پیام‌های عصبی در مغز و نخاع عمل می‌کند و به کاهش درد و اسپاسم کمک می‌کند. اثرات متوکاربامول معمولاً در عرض ۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت پس از مصرف آغاز شده و تا ۴ تا ۶ ساعت ادامه دارد. عوارض جانبی متوکاربامول ممکن است شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه، یا تاری دید باشد. به همین دلیل، بعد از مصرف این دارو بهتر است از رانندگی یا کار با ماشین‌آلات سنگین خودداری شود، چرا که میتواند باعث کاهش دقت و سرعت واکنش فرد شود.
باکلوفن
باکلوفن برای درمان اسپاسم‌های عضلانی شدید مرتبط با سیاتیک، آسیب‌های نخاعی، و ام‌اس استفاده می‌شود. این دارو با کاهش انتقال پیام‌های عصبی در نخاع عمل می‌کند و به کاهش گرفتگی‌های عضلانی کمک می‌کند. اثرات باکلوفن معمولاً در عرض ۱ تا ۲ ساعت پس از مصرف آغاز می‌شود و میتواند تا ۸ ساعت ادامه داشته باشد. باکلوفن به صورت قرص خوراکی یا به صورت تزریق به مایع نخاعی تجویز می‌شود.
رعایت این موارد میتواند به تسکین درد سیاتیک کمک کند.
برای مدیریت و کاهش درد سیاتیک، تنها تکیه بر داروهای مسکن و شل‌کننده‌های عضلانی کافی نیست. این داروها ممکن است علائم را به طور موقت تسکین دهند، اما برای کاهش پایدار درد سیاتیک و بهبود وضعیت کلی، نیاز به تغییرات در سبک زندگی و اقدامات جامع‌تر وجود دارد.
عوامل مختلفی مانند استرس، اضافه وزن، نشستن طولانی‌مدت و خم شدن مکرر می‌توانند تأثیر زیادی بر تشدید درد سیاتیک بگذارند. استرس میتواند باعث تشدید تنش‌های عضلانی و التهاب شود، و اضافه وزن نیز فشار مضاعفی به ستون فقرات وارد می‌آورد و همزمانی هر دو مورد، میتواند مشکل سیاتیک را برای فرد مزمن کند. برای رها شدن از درد سیاتیک، علاوه بر مصرف دارو توجه به این موارد و اصلاح سبک زندگی هم ضروری است.
مدیریت استرس
استرس و افسردگی می‌توانند به طور مستقیم روی درد سیاتیک، تأثیر بگذارند. استرس میتواند باعث ایجاد تنش عضلانی در ناحیه کمر و اطراف دیسک‌های نخاعی شود که این تنش‌های عضلانی، فشار اضافی بر روی دیسک‌ها وارد می‌کنند و همین فشار ممکن است منجر به تشدید فشار بر روی عصب سیاتیک شود. افزون بر این، استرس مزمن و افسردگی می‌توانند سطح التهاب در بدن را افزایش دهند. التهاب یکی از عوامل اصلی در تشدید درد سیاتیک و تحریک عصب است. همچنین، احساسات منفی مداوم می‌توانند توانایی مغز را برای رساندن اکسیژن کافی به اعصاب، از جمله عصب سیاتیک، کاهش دهند.
برای مدیریت بهتر این وضعیت، تمرینات کششی، یوگا و مدیتیشن می‌توانند به آرامش عضلات و کاهش استرس کمک کنند، که در نتیجه فشار کمتری بر روی عصب سیاتیک وارد می‌شود.
کاهش اضافه وزن
اضافه وزن فشار زیادی به کمر و لگن وارد می‌کند و میتواند باعث فرسایش سریع‌تر دیسک‌های بین‌مهره‌ای و ایجاد مشکلاتی مانند دیسک و آرتروز شود. این تغییرات می‌توانند عصب سیاتیک را تحت فشار قرار داده و درد آن را تشدید کنند. علاوه بر این، اضافه وزن ممکن است التهاب در ناحیه کمر و لگن را افزایش دهد و به تشدید درد سیاتیک کمک کند.
کاهش وزن میتواند تأثیر قابل توجهی بر تسکین درد سیاتیک داشته باشد. هر کیلوگرم کاهش وزن میتواند به معادل کاهش فشار معادل چهار کیلوگرم بر مفاصل و کمر باشد. این کاهش فشار میتواند به کاهش التهاب و فشار بر روی عصب سیاتیک کمک کند و در نتیجه درد را کاهش دهد.
پرهیز از نشستن طولانی‌مدت
نشستن طولانی‌مدت میتواند فشار زیادی به ناحیه کمر و لگن وارد کند و باعث ایجاد درد سیاتیک شود. این وضعیت باعث می‌شود که دیسک‌های بین‌مهره‌ای تحت فشار قرار گیرند و عضلات کمر و لگن دچار تنش و خستگی شوند. فشار و تنش مداوم میتواند عصب سیاتیک را تحریک کند و منجر به درد و ناراحتی در ناحیه کمر و پاها شود. برای کاهش این مشکلات، توصیه می‌شود موقعیت نشستن به طور منظم تغییر یابد، از صندلی‌های مناسب استفاده شود و هر ۲۰ تا ۳۰ دقیقه برای راه رفتن و کشش بدن اقدام شود. همچنین، استفاده از پشتی‌های کمری مناسب میتواند کمک‌کننده باشد.
پرهیز از خم شدن
خم شدن زیاد به جلو یکی از حرکات روزمره‌ای است که میتواند درد سیاتیک را تشدید کند. این درد زمانی افزایش می‌یابد که عصب سیاتیک که از روی عضلات نشیمنگاه عبور می‌کند، تحت فشار قرار گیرد. خم شدن باعث می‌شود این عضلات فشرده شوند و فشار بیشتری به عصب سیاتیک وارد شود. برای کاهش درد سیاتیک و جلوگیری از تشدید آن، بهتر است از خم شدن به جلو خودداری کنید یا اگر برای بلند کردن اجسام سبک، ناچار به این کار هستید سعی کنید با استفاده از روش صحیح، این کار را انجام دهید.
برای بلند کردن اجسام سبک، روش صحیح این است که به جای خم شدن از ناحیه کمر، زانوهای خود را خم کنید و از عضلات پا کمک بگیرید. این کار باعث می‌شود فشار به کمر و عصب سیاتیک کاهش یابد. در مورد اجسام سنگین‌تر، بلند کردن آنها به‌صورت دستی حتی با رعایت تکنیک‌های صحیح هم میتواند به کمر و عصب سیاتیک آسیب برساند. در این موارد، بهتر است از تجهیزات کمکی مانند چرخ‌های حمل‌ونقل یا کمک گرفتن از دیگران استفاده کنید تا فشار مستقیم به ستون فقرات و عصب‌ها وارد نشود و از آسیب‌های جدی‌تر جلوگیری شود. بلند کردن اجسام سنگین بدون رعایت اصول صحیح و ابزار کمکی، خطر جابه‌جایی دیسک و آسیب‌دیدگی کمر را به همراه دارد و ممکن است باعث بدتر شدن وضعیت سیاتیک شود.
آیا سیاتیک، درمان قطعی دارد؟
سیاتیک در بسیاری از موارد با رعایت نکات رفتاری و انجام تمرینات مناسب به‌طور کامل درمان می‌شود. همچنین مراجعه به‌موقع به پزشک و انجام یک دوره ۶ هفته‌ای فیزیوتراپی با دستگاه‌های تخصصی (هایتون‌تراپی، الکترومگنت، و ..) میتواند درد سیاتیک را در بخش زیادی از بیماران درمان کند.
اما برای افرادی که هیچ‌کدام از این درمان‌ها برای آنها موثر واقع نشده‌اند، روش جراحی بسته کمر به‌عنوان یکی از درمانهای قطعی سیاتیک پیشنهاد می‌شود. جراحی بسته برای درمان بیرون‌زدگی دیسک و تنگی کانال نخاعی کمر و گردن مورداستفاده قرار می‌گیرد و اگرچه نام جراحی دارد اما روشی کم‌تهاجمی و بدون نیاز به بیهوشی است. جراحی بسته صرفا با بیحسی موضعی و از طریق تزریق کودال لایزیز و آنزیم هیالاز انجام می‌شود و معمولا ۷۰ درصد از بیمارانی که به‌دلیل درد سیاتیک به پزشک مراجعه می‌کنند، از این طریق تا حد زیادی بهبود پیدا می‌کنند.
روش جراحی بسته اگر توسط پزشک مجرب و در فضای استریل اتاق عمل و با استفاده از دستگاه فلوروسکوپ انجام شود، عوارضی نخواهد داشت. کلینیک پرشین پین به عنوان یکی از مراکز با سابقه درمانهای غیرتهاجمی برای دردهای کمر، گردن و زانو شناخته می‌شود و جراحی بسته دیسک کمر یکی از خدمات تخصصی است که این کلینیک به بیماران ارائه می‌کند. این روش درمانی به خصوص برای بیمارانی که مدت‌ها است که از درد سیاتیک رنج می‌برند یا کسانی که جراحی‌های باز ناموفق و دارای عوارض داشته‌اند، میتواند گزینهٔ مؤثر و کم‌خطر باشد.
سوالات متداول
آیا سیاتیک با قرص درمان می‌شود؟
قرص‌های مسکن و ضدالتهاب می‌توانند به کاهش درد سیاتیک و تسکین علائم آن کمک کنند، اما این درمان‌ها معمولاً موقتی هستند و مشکل اصلی را برطرف نمی‌کنند. برای درمان قطعی، نیاز به روش‌های درمانی جامع‌تر و تغییرات در سبک زندگی است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر درد سیاتیک شدید است، با علائمی مانند ضعف در پا، بیحسی یا، اختلال در کنترل روده یا مثانه همراه است، یا با درمانهای خانگی و دارویی بهبود نمییابد، باید به پزشک مراجعه کنید.
آیا سیاتیک به جراحی نیاز دارد؟
جراحی معمولاً آخرین گزینه است و برای موارد حاد یا مزمن سیاتیک که به درمانهای غیرتهاجمی پاسخ نمی‌دهند، در نظر گرفته می‌شود. جراحی میتواند شامل جراحی بسته دیسک کمر یا روش‌های دیگر باشد.
آیا تغذیه و رژیم غذایی بر درد سیاتیک تأثیر دارد؟
بله، تغذیه مناسب و رژیم غذایی سالم میتواند به کاهش وزن و بهبود سلامت عمومی کمک کند، که به نوبه خود میتواند فشار روی عصب سیاتیک را کاهش دهد و علائم درد را بهبود بخشد.
آیا استفاده از مسکن‌ها برای درمان طولانی‌مدت سیاتیک توصیه می‌شود؟
استفاده طولانی‌مدت از مسکن‌ها برای درمان سیاتیک به طور معمول توصیه نمی‌شود. این داروها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند و بهتر است به عنوان راهکاری موقتی استفاده شوند تا درمانهای فیزیوتراپی و تقویتی تکمیل شوند.
آیا قرص‌های ضدالتهاب می‌توانند باعث درمان دائمی سیاتیک شوند؟
قرص‌های ضدالتهاب تنها برای کاهش التهاب و درد سیاتیک مؤثر هستند، اما درمان دائمی نیازمند روش‌های درمانی مکمل مانند تمرینات فیزیوتراپی و تغییر سبک زندگی است.
آیا داروهای تجویزی قوی‌تری مانند استروئیدها برای سیاتیک تجویز می‌شوند؟
در موارد شدید سیاتیک، پزشکان ممکن است استروئیدهای قوی را برای کاهش التهاب و درد تجویز کنند. این داروها معمولاً تحت نظارت پزشک مصرف شده و در درمانهای کوتاه‌مدت مؤثر هستند.
چه زمانی باید مصرف داروهای ضد درد را متوقف کنیم؟
در صورتی که درد بهبود نیابد یا داروها به مدت طولانی مصرف شوند، مشورت با پزشک ضروری است تا از عوارض جانبی ناخواسته جلوگیری و گزینه‌های درمانی دیگری ارزیابی شود.
آیا نوع خوابیدن بر روند بهبود سیاتیک تأثیر دارد؟
وضعیت خوابیدن میتواند تأثیر زیادی بر بهبود سیاتیک داشته باشد. بهترین وضعیت خوابیدن به پشت با بالش زیر زانوها یا خوابیدن به پهلو با بالش بین زانوها است، که فشار روی عصب سیاتیک را کاهش می‌دهد.
چه نوع فیزیوتراپی برای درمان سیاتیک مؤثر است؟
فیزیوتراپی شامل تمرینات کششی، تقویتی و تکنیک‌های دستی است که به کاهش فشار روی عصب سیاتیک کمک می‌کند. تمرینات تخصصی برای تقویت عضلات پشت و کمر به بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش درد کمک می‌کنند، در حالی که ماساژهای دستی نیز برای کاهش اسپاسم و تسریع روند بهبودی مؤثر هستند.
